Sve su učestaliji zahtevi za nove teritorijalne celine u Beogradu

I Kaluđerica traži opštinu

Infrastruktura je u lošem stanju. Mnogo novca odlazi ka Grockoj, a malo se ulaže u ova naselja, kaže Goran Pekarski, predstavnik pokreta za formiranje opštine uuu Kaluđerica trenutno nije u situaciji da postane opština, to su samo prazne priče, misli Dragoljub Simonović, predsednik OO SRS za Grocku

Posle zahteva građana iz delova Palilule, Voždovca, Čukarice i Zemuna, i u najvećem prigradskom naselju, Kaluđerici, osnovan je inicijativni odbor koji radi na dobijanju statusa opštine. Udruženje koje se zove „Snaga građana“ osnovani je sa ciljem da se naselja Kaluđerica, Leštane, Vinča, Boleč i Ritopek, trenutno u sastavu SO Grocka, okupe u novu gradsku opštinu.
Prema poslednjem popisu u Kaluđerici je registrovano 19.000 birača što iznosi 28 odsto glasača na teritoriji opštine Grocka. Pored toga, Leštane, Vinča, Boleč i Ritopek imaju 62.000 stanovnika. Nova opština brojala bi preko 100.000 građana.

- Urbanističkim planom postavljene su granice dokle će se Beograd širiti. Prostornim planom je predviđena mogućnost formiranja čak tri nove opštine na teritoriji grada. Takođe, kroz naš kraj će proći obilaznica oko Beograda, od Ostružnice prema Pančevu prolazi pruga i stanica će biti kod Boleča. Na taj način naša prestonica će biti zaokružena - rekao je Goran Pekarski, predstavnik pokreta „Snaga građana“.

OPŠTINA NA 30 KM2

U Nemačkoj prosečna opština se prostire na površini od 18 kvadratnih kilometara, a opština Grocka na skoro 30 kvadratnih kilometara. Od Kaluđerice do opštine Zemun ima 17 km, a do Grocke 22 km.

On je dodao da je o imenu opštine još rano govoriti, ali će biti raspisan konkurs na kojem će sugrađani ovih naselja odlučiti o budućem nazivu.

- Infrastruktura je u veoma lošem stanju. Mnogo novca odlazi ka Grockoj, a malo se ulaže u ova naselja - naveo je Pekarski kao neke od razloga za formiranje zasebne opštine.
S druge strane, Dragoljub Simonović, narodni poslanik i predsednik Opštinskog odbora u Grockoj za Srpsku radikalnu stranku, kaže za Glas da će u Mesnoj zajednici Kaluđerica do kraja marta biti otvoren uslužni centar, kako stanovnici ovog naselja ne bi morali da idu u Grocku da bi vadili dokumenta. Po Simonovićevim rečima, sledeće godine će biti uvedeno naručivanje dokumentacije putem telefona.

- Kaluđerica trenutno nije u situaciji da postane opština, to su samo prazne priče. Pre svega potrebna joj je dobra putna mreža, kanalizacija kao i legalizacija koja je u ovom trenutku najveći problem. Nedopustivo je loše stanje infrastrukture jer komunalije ne plaća niko drugi nego stanovnici Kaluđerice. Do sada je predato 10.000 zahteva za legalizaciju samo iz ovog naselja i Leštana, na koje ljudi još čekaju - kaže Dragoljub Simonović.
Simonović dalje navodi da je Kaluđerica u velikim problemima i da je za to kriv grad Beograd. Putna mreža je u lošem stanju. Pored toga što samodoprinose plaća 30.000 registrovanih građana, u Kaluđerici još nije uvedena kanalizacija, što je nedopustivo. To su samo neki od razloga zbog kojih opština Zvezdara nije htela da prihvati ovo deo grada, tako da je Kaluđerica ostala u sklopu Grocke.

- Ovo naselje urbanistički je neuređeno, što hitno mora da se dovede u red. Neophodno je izgraditi podzemnu garažu, bioskop, moderan tržni centar... Dakle, Kaluđerica prvo mora da se uredi pa onda da se pravi opština, kako bi dobila preko potrebna ulaganja. Na prvom mestu je izgradnja novog doma zdravlja jer je postojećem istekao i rok upotrebe - ukazuje Simonović.

Autor:

Ekipa Glasa javnosti 07.03.2008

Separataizam u prigrađu

Kaluđerica opština?

Podregrevanje snova o samostalnosti uoči izbora, političkim partijama ili grupama građana već po pravilu donosi nekoliko hiljada sigurnih glasova, a žiteljima tih naselja uverenje da će nezavisni mnogo bolje živeti

Najava svakih novih lokalnih izbora u pojedinim beogradskim naseljima aktuelizuje priču o njihovom pretvaranju u samostalne opštine. Posle Surčina, koji je taj naum i ostvario, slične ambicije imaju i Borča, Sremčica, Batajnica, neka rakovička naselja i naravno – Kaluđerica. Podgrevanje snova o samostalnosti uoči izbora političkim partijama ili grupama građana već po pravilu donosi nekoliko hiljada sigurnih glasova, a žiteljima tih naselja uverenje da će nezavisni mnogo bolje živeti.

Separatističke težnje u Kaluđerici postoje više od dve decenije. Iako se nalazi na domak Beograda ovo naselje “pripalo” je opštini Grocka, čije se administrativno sedište nalazi u istoimenom naselju, udaljenom čak dvadeset kilometara nizvodno od Dunava. Većina Kaluđerčana, nikada nije mogla da se pomiri s činjenicom da i za najobičniji birokratski “papir” mora da putuje čak u Grocku, pa je težnja ka osamostaljenju stalno prisutna. Poslednjih godina razlozi su postali mnogo ozbiljniji, јер se Kaluđerica, ali i čitava opština Grocka nalaze se u ozbiljnim problemima. Opštinska kasa trenutno je u minusu od oko 300 miliona dinara, vlasti se smenjuju jedna za drugom, optužbe za korupciju pljušte sa svih strana, a saradnja s Gradom Beogradom ostaje ista – nikakva.

Odustvo pomoći iz gradske kase, loše upravljanje opštinom, upadljiv nedostatak velikih investicija, doveli su do toga da Kaluđerica postane slepo crevo Beograda. Trenutno ovde ima oko 8.000 kuća sa oko 30.000 stanovnika. Blago rečeno uslovi života su nezadovoljavajući, lokalnoj montažnoj ambulatni upotrebna dozvola istekla je još pre 15 godina, u vrtiću “Lane” na listi čekanja nalazi se oko 800 (!) mališana, osnovna škola “Aleksa Šantić” radi u tri smene, ulice su izrovane, autobuska stajališta pravo ruglo, nema adekvatne pijace, dečjih igrališta, supermarketa, a od gromoglasno najavljivane legalizacije ni traga ni glasa.

Tri varijante samostalnosti

Sve to čini vrlo pogodno tle za proturanje ideje o osamostaljenju. Upravo je zastupajući ovu tezu na prošlim lokalnim izborima, grupa građana pod nazivom “Snaga građana” osvojila tri odbornička mandata, što im je dalo osnova da i danas igraju značajnu ulogu u opštinskoj vlasti. Nimalo slučajno, njeni predizborni plakati na kojima upadljivo piše “Kaluđerica naša opština” i pre nekoliko dana pojavili su se u ovom naselju. To što ova grupacija u proteklih četiri godine ništa nije učinila da Kaluđerica zaista postane opština kao da nikome nije važno, priča se ponovo zavrtela.

Ipak, mnogo značanije od toga jeste pitanje da li Kaluđerica zaista može da bude osamnaesta beogradska opština. Ne treba biti stručnjak pa zaključiti da – ne može. Kaluđerica prosto ne poseduje ni administrativne, ni finansijske, a ni organizacione sposobnosti da sama postane nova opština. Da je proces osamostaljivanja dugačak i složen i da dobra volja nije navažnija, najbolje je osetila opština Surčin, koja ni posle četiri godine od odvajanja od Zemuna nije stala na svoje noge. (Primera radi, opštinska uprava smeštena je u lokalima tamošnjeg tržnog centra, pa se do predsednika opštine može doći tek pošto se posetilac provuče kroz buljuke kineske garderobe, a pri tom to nije naveći surčinski problem). Rečju, Kaluđerici fali sve osim dobre volje.

Svestan te činjenice, opštinski odbor Demokratske stranke u Grockoj počeo je pre nekoliko meseci kampanju za odvajanje pet gročanskih naselja od matice. Prema ovoj ideji, Kaluđerica, Vinča, Leštane, Ritopek i Boleč lako bi mogli činiti novu beogradsku opštinu. Ovu tezu potkrepljuju činjenicom da su pet navedenih naselja i fizički odvojena od ostatka gročanske opštine, da čine kompaktnu celinu i da zahvaljujući broju stanovnika i svom ekonomskom potencijalu zaista mogu podneti teret nezavisnosti. Već na prvi pogled jasno je da ova ideja ima više šanse da uspe, jer ova naselja zaista čine geografsku celinu, a njihovi žitelji prirodno gravitiraju ka Beogradu, a ne ka Grockoj. U prilog ovoj tezi ide i činjenica da se u Leštanima i Boleču nalazi velika industrijska zona iz koje se može crpeti ekonomska moć. Ako se tome doda i tradicionalna netrpeljivost između južnog i severnog dela opštine (jedni druge stalno optužuju da opštinske pare usmeravaju ka “svojoj vodenici”), nije teško zamisliti da bi između Kaluđerice, Vinče, Boleča, Lešana i Ritopeka s jedne strane i Grocke, Vrčina, Begaljice, Zaklopače, Umčara i ostalih s druge, zaista moglo doći do “razvoda”.

Prema trećoj varijanti “kaluđeračkog separatizma”, Kaluđerica bi trebalo da se odvoji od Grocke, ali ne da bi postala samostalna, već da bi se pripojila opštini Zvezdara. Zagovornici ove ideje tvrde da bi prisjedinjenje Kaluđerice Zvezdari bilo logično, jer se zbog ubrzane izgradnje više i ne zna tačno gde su granice Kaluđerice i Zvezdare. Oni tvrde da bi Kaluđerica tada automatski stekla status gradskog naselja, te da bi imala mnogo lakši pristup izvorima finansiranja (čitaj: gradskom budžetu). Ova varijanta se zaista čini najidealnijom, ali problem je u tome što je za sada nijedan ozbiljan politički činilac ne zastupa, a opština Zvezdara o svemu upadljivo ćuti, verovatno nezainteresovana da pored Velikog i Malog Mokrog Luga o svoj vrat obesi još jedan kamen u vidu “najvećeg divljeg naselja na Balkanu”.

Dugačak put

O ovim inicijativama ćute i čelnici opštine Grocka, manje zbog toga što su zaokupljeni vlastitim održanjem na vlasti, a više što su svesni da je put od ideje do nezavisnosti trnovit i dugačak. Potrebno je, naime, da zeleno svetlo najpre da opština Grocka, potom da se s tim slože i odbornici Skupštine grada, promeni Statut Grada i obave još raznorazne pravne formalnosti. Jasno je ipak da bi odvajanjem Kaluđerice i ostalih četiri naselja, Grocka bila na gubitku, ako ni zbog čega drugog ono zbog već pomenute industrijske zone u Leštanima. Ako nju izgubi, Grockoj kao izvor prihoda ostaju još samo privredna zona u Vrčinu i već posrnuli poljoprivredni proizvođači jagoda i kajsija.

Na temu formiranja osamnaeste beogradske opštine ne govori se ni u Gradu Beogradu. To ne treba da čudi jer je komunikacija na relaciji Grad – (čitaj: gradonačelnik Bogdanović) – opštinske vlasti u Grockoj u prekidu već pet godina. Ipak, nije daleko od pameti da formiranje nove opštine gradskim vlastima nije milo, malo zbog negativnog iskustva sa Surčinom, a više zbog toga što slične apetite ima i još nekoliko nezadovoljnih beogradskih prigradskih naselja.

Sve u svemu, čini se da će ideja o “Kaluđerici opštini” i ovog puta ostati samo ideja. Poslužiće, kao i mnogo puta ranije, za sticanje jeftinih političkih poena, ali nažalost, ni za šta više od toga.

Kaluđerica

Kaluđerica je naselje od oko 8.000 kuća u kojima, prema poslednjem popisu iz apirla 2002. godine, živi 24.861 stanovnika, što je za 7.018 više nego što je izbrojano na popisu 1991. godine. Prema istom izvoru, na području opštine Grocka živi 86.464 stanovnika. Broj žitelja Kaluđerice verovatno je i znatno veći zbog velikog priliva izbeglih lica i neregistrovanih podstanara.

Kaluđerica se nalazi na oko 12 kilometara istočno od centra Beograda (44,75 stepeni severno i 20.57 stepeni istočno).

Katastarska opština Kaluđerica prostire se na 932 hektara, 72 ara i 39 kvadratnih metara.

Do Kaluđerice se može stići autobusom javnog gradskog prevoza sa oznakom 309 (Cvetkova pijaca – Kaluđerica) ili autobusima 302, 303, 304, 305, 306 i 307 koji polaze sa terminusa "Ustanička".

U ovom naselju postoji samo osnovna škola "Aleksa Šantić", koju pohađa preko 2.000 đaka.

U Kaluđerici radi i vrtić "Lane" sa oko 400 predškolaca. Kapacitet ove ustanove je nedovoljan, o čemu svedoči i lista čekanja na kojoj se nalazi oko 780 mališana.

Na mestu starog igrališta fudbalskog kluba "Partizan" gradi se crkva "Svetog Joakima i Ane".

Kaluđerčani se leče u oronuloj, montažnoj ambulanti, isturenom odeljenju Doma zdravlja "Milivoje Stojković" čiji je rok trajanja odavno istekao, a koja ni približno ne može da zadovolji sve potrebe.

Od pre dve godine Kaluđerica ima solidno opremljenu biblioteku "Ilija Garašanin", koja predstavlja ogranak Biblioteke grada Beograda.

Kaluđerica još ima i poštu, auto školu, policijsku stanicu, dva privatna sportska terena (balona), privatno obdanište, ambulantu, igraonice... Ima i predstavništva nekoliko beogradskih banaka (od kojih poneko i vidi neku korist) kao predstavništva skoro svih srpskih politički partija (od kojih korist vidi malo ko!).